Debata Kraków 05.06.2023 r.
Krakowska debata o ocenianiu odbyła się w murach Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, który był jej współorganizatorem. Debatę otworzył prof. Grzegorz Mazurkiewicz dyrektor wydziału, który nawiązał do roli zarządzania szkołą w budowaniu jej efektywności. Mówił o dzisiejszej szkole jako o zombie, która porusza się siłą inercji w dzisiejszej rzeczywistości i konieczne jest jej odnowienie. Mówił również, że Przyszłość jest teraz” i że „Należy obalić błędne przekonanie, że ocena szkolna decyduje o Twojej ocenie jako człowieka; trójkowy uczeń to trójkowy człowiek.” Wykład wstępny wygłosiła dr hab.
Dorota Pauluk, prof. UJ, autorka książki Model oceniania wspierającego uczenie się i rozwój. Mówiła o powierzchowności uczenia się, niepotrzebnej rywalizacji zamiast współpracy i innych negatywnych skutkach stosowania ocen cyfrowych. Lokalną dobrą praktykę przedstawiła Katarzyna Sieniawska – wicedyrektorka Publicznej Szkoły Podstawowej Da Vinci w Krakowie, która w codziennym działaniu pracuje bez stopni wyrażanych cyfrą. Tradycyjnie Justyna Durszewicz przedstawiła szkoły w Bergen i specyfikę ich pracy podkreślając sposób planowania pracy przez nauczycieli.
Po przerwie zaproszono do dyskusji ekspertów. Głos zabierali: dr Karol Dudek-Różycki nauczyciel doradca metodyczny – MCDN Ośrodekw Krakowie, Stanisław Bobula – psycholog, Emilia Owczarek – rodzic, dyrektor placówki, psycholog, Justyna Witek – nauczycielka języka angielskiego w Prywatnej Szkole Academos w Krakowie, dr Gabriela Olszowska – ekspert OSKKO, dr Krzysztof M.Maj Akademia Górniczo Hutnicza w Krakowie.
W czasie dyskusji mówiono o prawie oświatowym i konieczności jego przestrzegania, niedostatecznych kompetencjach nauczycieli wynikających z niedoskonałego systemu ich kształcenia. Podkreślano znaczenie relacji w budowaniu środowiska uczenia się. Podkreślono, że my nauczyciele powinniśmy się częściej wymieniać dobrymi praktykami, wspierać i inspirować nawzajem w gronie szerszym niż tylko szkoła, a której pracujemy. Powiedziano również, że praca z podstawą programową- niekoniecznie z podręcznikiem- daje więcej autonomii uczniowi i pobudza kreatywność nauczyciela.
